[Αναδημοσίευση] Τα προσωπικά δεδομένα ως πρόσχημα για απολύσεις

Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Συντακτών.
πηγή : https://www.efsyn.gr/arthro/ta-prosopika-dedomena-os-proshima-gia-apolyseis

—-

Ενα ολοκαίνουργιο εργαλείο ανακάλυψαν οι εργοδότες ώστε να απολύουν αζημίως. Στο πλαίσιο εφαρμογής του νέου Ευρωπαϊκού Γενικού Κανονισμού Προστασίας Δεδομένων (GDPR) -που τέθηκε σε ισχύ από τον Μάιο και έχει πολύ αυστηρές κυρώσεις για μη συμμόρφωση- ζητούν από τους εργαζόμενους να υπογράψουν ιδιωτικά συμφωνητικά με απίθανες προβλέψεις, που, ενώ υποτίθεται ότι προστατεύουν τα προσωπικά δεδομένα των συναλλασσόμενων με την επιχείρηση, στην πραγματικότητα δίνουν καινούργια όπλα στους εργοδότες και κρατούν όμηρους τους εργαζόμενους ακόμα κι αν αλλάξουν εργασία, ακόμα κι αν έχουν φύγει από μια θέση 3 χρόνια.

Το φαινόμενο ακόμα είναι περιορισμένο, αφού τα κρούσματα δεν ξεπερνούν τα 20, οι συνδικαλιστές ωστόσο εκτιμούν ότι πρόκειται να αυξηθεί γεωμετρικά.

Για την ώρα τέτοιου είδους συμφωνητικά διακινούν μεγάλα δικηγορικά γραφεία κι έχουν κληθεί να υπογράψουν εργαζόμενοι στον κλάδο του τουρισμού, του επισιτισμού και του λιανικού και χονδρικού εμπορίου.

Η πρώτη καταγγελία μάς έφτασε μόλις χτες από εργαζόμενη σε μεγάλη τουριστική επιχείρηση (τα στοιχεία και τα έγγραφα στη διάθεση της εφημερίδας).

«Μας ζήτησαν να υπογράψουμε ένα απίθανο χαρτί, το οποίο έλεγε ότι σε περίπτωση διαρροής οποιουδήποτε δεδομένου που αφορά τη δραστηριότητα της επιχείρησης έχουμε την πλήρη ευθύνη και μάλιστα, αν αυτό συμβεί, απολυόμαστε χωρίς αποζημίωση. Επίσης, ότι αν αλλάξουμε δουλειά και κάποιος πελάτης μετακινηθεί στην καινούργια επιχείρηση όπου θα εργαστούμε, το προηγούμενο αφεντικό μπορεί να ζητήσει… αποζημίωση για απώλεια τζίρου ακόμα και μετά από χρόνια».

Οι εργαζόμενοι στην πλειονότητά τους έχουν αρνηθεί να υπογράψουν το ιδιωτικό συμφωνητικό και στους διαδρόμους της επιχείρησης έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν τα πρώτα ονόματα όσων ο εργοδότης ετοιμάζει για απόλυση.

«Οι εργοδότες επιχειρούν να μεταβιβάσουν την ευθύνη για την προστασία των δεδομένων στους εργαζόμενους κι αυτό μπορεί να γίνει εργαλείο απόλυσης» μας εξηγεί ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου στη Ναυτιλία και τον Τουρισμό, Θάνος Βασιλόπουλος.

«Είναι παράνομο και δεν στέκεται σε κανένα δικαστήριο, ωστόσο αν κάποιος απολυθεί, τι να το κάνει αν το δικαστήριο τον δικαιώσει 10 χρόνια μετά; Είναι ένα μέσο πίεσης για να κρατούν υποταγμένους και φοβισμένους τους εργαζόμενους. Πρακτικά, για όσους εργάζονται με μεγάλα πελατολόγια στην ελεύθερη αγορά, σημαίνει ότι τίθενται εντός κλάδου. Η λύση σε όλα αυτά είναι να φτιάξει το υπουργείο μια φόρμα κειμένου για την προστασία των προσωπικών δεδομένων, ώστε και να προστατεύονται όπως πρέπει αλλά και οι εργαζόμενοι να μη διακινδυνεύουν με αυτό το πρόσχημα».

Αλλο ένα χτύπημα

Ακόμα έναν κρίκο στην αλυσίδα της απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων των τελευταίων ετών χαρακτηρίζει τις «δηλώσεις εμπιστευτικότητας» που ζητούν οι εταιρείες από τους εργαζόμενους ως προς την προστασία των προσωπικών δεδομένων ο γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας, Παναγιώτης Κυριακούλιας.

«Πέρα από την εργασιακή ευελιξία, τους χαμηλούς μισθούς και τις συχνά εξοντωτικές συνθήκες εργασίας, πολλοί εργοδότες επιχειρούν τώρα με αφορμή το GDPR να κάνουν συνυπεύθυνους τους εργαζόμενους ακόμα και σε θέματα για τα οποία δεν φέρουν απολύτως καμία ευθύνη. Προσπαθούν να καταστήσουν τους εργαζόμενους ακόμα περισσότερο ομήρους, ακόμα περισσότερο ‘‘ανήμπορους’’ μπροστά στον ενδεχόμενο κίνδυνο της απόλυσης όχι μόνο χωρίς αποζημίωση, αλλά και ‘‘φοβισμένους’’ ότι θα έχουν πιθανώς να αντιμετωπίσουν ακόμα και οικονομικές ή άλλες αξιώσεις του εργοδότη τους λόγω δήθεν κακής χρήσης των προσωπικών δεδομένων».

Δικαιολογείται νομικά αυτό το φαινόμενο;

«Η διαδικασία υποβολής υπευθύνων δηλώσεων και ιδιωτικών συμφωνητικών εχεμύθειας εγείρει εν προκειμένω σοβαρά ζητήματα νομιμότητας, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που η συναίνεση του εργαζομένου μπορεί πολύ εύκολα να υφαρπαχθεί στο πλαίσιο της εξάρτησής του από τον εργοδότη» μας εξηγεί ο εργατολόγος Νίκος Ρουκλιώτης.

«Μετατρέπουν επί της ουσίας τον εργαζόμενο σε ‘‘υπεύθυνο επεξεργασίας’’, αφού μετακυλίονται σ’ αυτόν όλες οι σχετικές υποχρεώσεις κατά παράβαση του νόμου, δεδομένου ότι υπεύθυνος επεξεργασίας είναι μόνο ο εργοδότης. Από κανένα σημείο του νέου Ευρωπαϊκού Κανονισμού για τα Προσωπικά Δεδομένα δεν προκύπτει οποιαδήποτε υποχρέωση υποβολής δήλωσης εμπιστευτικότητας για τον εργαζόμενο, ενώ σε κάθε περίπτωση αυτός μπορεί να ελεγχθεί μόνο ως προς το πλαίσιο των συμβατικών του υποχρεώσεων (αν για παράδειγμα επεξεργαστεί προσωπικά δεδομένα συναδέλφων του για οποιονδήποτε λόγο).

Η υποχρέωση πίστης και εχεμύθειας απορρέει ούτως ή άλλως από τη σύμβαση εργασίας ακόμα και αν δεν μνημονεύεται σ’ αυτήν, οπότε εύλογα δημιουργείται δικαιολογημένος προβληματισμός ως προς τη σκοπιμότητα των εν λόγω δηλώσεων εμπιστευτικότητας. Το κύριο πρόβλημα νομιμότητας όμως εστιάζεται εν προκειμένω στο γεγονός ότι στις σχετικές δηλώσεις εμπιστευτικότητας καθώς και στα ιδιωτικά συμφωνητικά εχεμύθειας προβλέπεται ότι η τυχόν παραβίαση των σχετικών υποχρεώσεων εμπιστευτικότητας και εχεμύθειας θα συνεπάγεται δικαίωμα καταγγελίας χωρίς αποζημίωση από τον εργοδότη.

Η πραγματική σκοπιμότητα των εν λόγω συμφωνητικών και δηλώσεων εμπιστευτικότητας είναι η καταστρατήγηση της εργατικής νομοθεσίας. Η μετακύλιση των υποχρεώσεων υπευθύνου επεξεργασίας προσωπικών δεδομένων στον εργαζόμενο ισοδυναμεί στην πραγματικότητα με μετακύλιση της επιχειρηματικής ευθύνης σ’ αυτόν, γεγονός που αντιβαίνει πρώτα και κύρια στον προστατευτικό σκοπό και πυρήνα της εργατικής νομοθεσίας με τον κίνδυνο να προσδοθεί επίφαση νομιμότητας σε παραβιάσεις εργασιακών δικαιωμάτων υπό τον μανδύα πάντα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων».

Νέος κανονισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Γενική Προστασία Δεδομένων

κανονισμός GDPR

Στις 25 Μαΐου τίθεται σε ισχύ ο νέος κανονισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Γενική Προστασία Δεδομένων (General Data Protection Regulation), γνωστός ως κανονισμός GDPR.

Τι αφορά;

Αυτό μεταξύ άλλων αφορά όλες τις ιστοσελίδες που απευθύνονται σε ευρωπαϊκό κοινό. Από το μικρότερο ατομικό blog, στη μεγαλύτερη ιστοσελίδα οργανισμού. Φυσικά είναι διαφορετική αντιμετώπιση σε κάθε περίπτωση. Μεγάλη προσοχή θα χρειαστεί σε ιστοσελίδες που έχουν forum, eshop, newsletter, δημοσκοπήσεις, αναλύουν προσωπικά δεδομένα, ή δίνουν πρόσβαση σε τρίτους στα προσωπικά δεδομένα των χρηστών τους. Πέραν από τις ιστοσελίδες, ο συγκεκριμένος κανονισμός αυστηροποιεί διαδικασίες και προϋποθέσεις σε άλλους τομείς, όπως στη διαχείριση server και στις επικοινωνίες μεταξύ μας.

Στην Πρίζα

Όσον αφορά τους servers της πρίζας, καλύπταμε ήδη τα κριτήρια του κανονισμού κατά 95% και δρομολογούμε και τα υπόλοιπα σημεία. Στο κομμάτι της επικοινωνίας μεταξύ μας, θα χρειαστεί να αλλάξουμε τον τρόπο αποστολής/αλλαγής κωδικών και γενικά την μεταφορά προσωπικών δεδομένων. Θα επανέλθουμε και σε αυτό το κομμάτι με αναλυτικότερες οδηγίες.

Τα βασικά σημεία του κανονισμού

  • Όλες οι ιστοσελίδες να έχουν εμφανώς την Πολιτική Απορρήτου που ακολουθούν, δοσμένη με απλά λόγια, ώστε να είναι κατανοητή.
  • Να υπάρχει η δυνατότητα εξαγωγής συγκεκριμένων προσωπικών δεδομένων, αν ζητηθεί
  • Να υπάρχει η δυνατότητα διαγραφής συγκεκριμένου ατόμου (λογαριασμού) από την ιστοσελίδα

Με τα πρώτα στοιχεία, φαίνεται πως αυτός ο κανονισμός είναι προς καλή κατεύθυνση. Αυτό που μένει να αποσαφηνιστεί είναι το κατά πόσο αποδίδουν τα μέτρα του στους “μεγάλους παίκτες” της βιομηχανίας προσωπικών δεδομένων, για τους οποίους υπάρχουν πολλά παραθυράκια.

Αυτή η ανακοίνωση είναι μια πρώτη ενημέρωση μέχρι να έχουμε περισσότερα στοιχεία για το τι κινήσεις μπορούν να γίνουν σχετικά με το νέο κανονισμό.

Περισσότερα

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ:

Σχετικά άρθρα μας:

Τα δεδομένα έχουν μεγαλύτερη αξία και από το πετρέλαιο

Τα ψηφιακά προσωπικά δεδομένα φαίνεται να έχουν γίνει το ποιο περιζήτητο και επικερδές προϊόν στον πλανήτη. Και γιατί όχι? Δεν έχουν έξοδα εξόρυξης όπως πχ το πετρέλαιο και είναι εύκολο να τα αποκτήσουν οι μεγάλες πολυεθνικές μέσω των κοινωνικών δικτύων.

Η λίστα με τις πλουσιότερες εταιρίες στον κόσμο, κάποτε είχε στην κορυφή της πετρελαϊκές εταιρίες. Σήμερα στις 5 πρώτες θέσεις, βρίσκουμε σχεδόν μόνο κολοσσούς της πληροφορικής όπως η Apple και η Google.

ποια δεδομένα?

Τι είναι όμως αυτά τα δεδομένα? Η λίστα είναι μεγάλη και ανεξάντλητη. Κάποια τα δίνουμε οικειοθελώς: ονοματεπώνυμο, ηλικία, προτιμήσεις. Κάποια αλιεύονται από τις προτιμήσεις μας σε συγκεκριμένες ιστοσελίδες: τι είδους μουσική ακούμε συνήθως σε μια streaming ιστοσελίδα? για ποιες ταινίες βλέπουμε πληροφορίες σε σελίδα με κριτικές, κλπ. Δεδομένα μαζεύονται για μας και από τους κοντινούς μας ανθρώπους, από τα προφίλ και τις συνήθειές τους, με τι λογική του “Για να κάνουν παρέα, σε κάποιο ποσοστό θα έχουν κοινά ενδιαφέροντα”.

Το κύριο σημείο όμως είναι οι μηχανές αναζήτησης. Εκεί ψάχνουμε τα πάντα, από τις αρρώστιες μας, στις συνταγές που θα μαγειρέψουμε. Από το ποια ταινία να δούμε στον προορισμό των διακοπών μας.

τι κάνουμε?

Το βασικό κομμάτι είναι η συνειδητοποίηση αυτής της κατάστασης και να σκεφτούμε αν αυτό όντως μας φαίνεται προβληματικό. Σε επόμενα άρθρα θα αναλύσουμε εργαλεία που σέβονται την ιδιωτικότητα μας.

Στην Πρίζα δεδομένα

Η Πρίζα όπως οι περισσότεροι πάροχοι διαδικτυακών υπηρεσιών είναι υποχρεώμενη από το νόμο να κρατάει κάποιο αρχείο επισκεπτών στις online υπηρεσίες που παρέχει. Δεν μας αρέσει που υποχρεωνόμαστε να κρατάμε δεδομένα και γι’ αυτό έχουμε ελαχιστοποιήσει το διάστημα καταγραφής των επισκέψεων στις σελίδες που φιλοξενούμε και διαγράφουμε οριστικά οτιδήποτε προηγούμενο. Αλλά και στο κομμάτι των επισκευών υπολογιστών, κρατάμε κάποια στοιχεία επικοινωνίας των πελατών. Τα στοιχεία αυτά αποθηκεύονται σε δικό μας μηχάνημα, αποκλειστικά για λόγους επικοινωνίας και δεν πρόκειται ποτέ να πουληθούν σε τρίτους.

 

πηγή: https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_public_corporations_by_market_capitalization#2017