διαδίκτυο
Το διαδίκτυο είναι το μαζικότερο μέσο επικοινωνίας/ ενημέρωσης που έχουμε δει μέχρι σήμερα. Το δυνατό του σημείο όμως είναι ότι υπό προϋποθέσεις, μπορεί ο καθένας/μία να γίνει πομπός, η πηγή της ενημέρωσης. Αυτό το σημείο είναι που φοβίζει κυβερνήσεις ανά τον κόσμο και προσπαθούν να το περιορίσουν ή κλείσουν τελείως.
πως κλείνεις το διαδίκτυο?
Το διαδίκτυο μεταξύ άλλων στηρίζεται στην υποδομή (τηλεφωνικό δίκτυο, κεντρικοί κατανεμητές, Πάροχοι, κλπ) και στην ονοματοδοσία (Domain Name Service ή DNS). Η υποδομή αφορά όλα τα αφανή συστήματα που συνδέουν τον υπολογιστή μας με τον πάροχο μας, τους παρόχους με τον κεντρικό κρατικό πάροχο, αυτόν με τη σειρά του με τον γειτονικό κρατικό πάροχο, κλπ. Η ονοματοδοσία, αφορά τα domain names, πχ stinpriza.org, την κατοχύρωσή τους και την σωστή αντιστοίχηση όνομα domain με ip του server που φιλοξενείται.
Και τα δύο είναι κεντρικά, ιεραρχικά συστήματα, που αρκεί να κλείσουν μερικοί “διακόπτες” για να απενεργοποιηθούν. Για παράδειγμα, ο κρατικός φορέας που διαχειρίζεται την υποδομή ή τα .org ονόματα, μπορεί να τα απενεργοποιήσει. Αυτή είναι και η χειρότερη εκδοχή. Αυτή είναι συνήθης πρακτική σε χώρες όπως το Ιράν, η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και το Μαρόκο. Ενδεικτικά το 2016 κυβερνήσεις “έκλεισαν” το διαδίκτυο για παραπάνω από 50 φορές παγκοσμίως.
Ολοκληρωτική είναι και η κατάσταση στην Κίνα, όπου δεσπόζει το Great FireWall. Firewall είναι ένα λογισμικό προστασίας ενός υπολογιστή ή δικτύου υπολογιστών, που μεταξύ άλλων μπορεί να μπλοκάρει πρόσβαση προς τα έξω ή προς τα μέσα. Το Great FireWall μπλοκάρει την πρόσβαση σε μια μεγάλη λίστα ιστοσελίδων, εφαρμογών και υπηρεσιών, όπως και τις αναζητήσεις συγκεκριμένων λέξεων κλειδιών στο διαδίκτυο. Είναι η λογοκρισία στη χείριστη μορφή της.
Στο δυτικό κόσμο, τέτοιες κινήσεις είναι ποιο εκλεπτυσμένες, με χειρότερη την πρόσφατη απόφαση για το σπάσιμο της ουδετερότητας στις ΗΠΑ. Άλλα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουμε περιπτώσεις καταστολής, όπως το κλείσιμο ιστοσελίδων (πχ γερμανικό indymedia Linksunten ).
τι μπορούμε να κάνουμε?
Υπάρχουν τεχνικές λύσεις, που λίγο έως πολύ μπορούν να παρακάμψουν τέτοιες πρακτικές. Ίσως το καλύτερο θα ήταν η ριζική αλλαγή του διαδικτύου σε ένα αποκεντρωμένο, ώστε να μην υπάρχει κεντρικός ελεγκτής που μπορεί να το κλείσει, ή λογοκρίνει. Μέχρι τότε, καλό είναι να επιλέγουμε μέσα που σέβονται τις ελευθερίες μας, την ανωνυμία μας, είναι αποκεντρωμένα και βασίζονται σε ελεύθερο λογισμικό. Αυτές οι λύσεις σίγουρα δεν περιλαμβάνουν εταιρίες κολοσσούς που ζουν από προσωπικά δεδομένα.
